---------------------------------------------------------------------------------------------------

Զարմանալու ոչինչ չկա:Ամեն ինչ «ճիշտ»հաշվված էր :Հարկավոր էր շեղել,կամ արդարացնել Իսրայելի կողմից եղբայրական Ադրբեջանին ռազմական օգնության փաստը,իբր թե, տեսեք- տեսեք Հայաստանը «քըխ»է,կապված է Իսրայելին թշնամի պետությունների հետ,ուրեմն նրա դեմ պետք է պայքարել,եւ ինչպես ասաց «դատարկաբանական գիտութ յունների» դոկտոր պրոֆեսոր(թերեւս՝ ակադեմիկ)բաքվեցի Դավիթ Կոնը՝«պետք է գնդա կոծել Հայաստանի տերիտորիայում գտնվող,ահաբեկիչների համար զենք տանող քարա վանը, եւ սկսել զինել նրա (Հայաստանի)թշնամիներին»:Հասկանու՞ մ եք՝«եւ սկսել զինել», իբր թե զինումը դեռ սկսված չէ,բայց այ,որ«համը հանեք՝ կզինենք»:Իսկ համը արդեն հանեցիք:Բա՞:«Հայերեն»սրան ասում են«ինքն իրեն էշի տեղ է դրել»:

Աղվեսը միշտ իր պոչին է վկա բերում,բաքվեցի Դավիթ Կոնն էլ մյուս բաքվեցի Ալեքս Վեքսլերին:Եւ հրավիրում է ադրբեջանցի հրեաների գերիշխանության տակ գտնվող «Իսրայել պլյուս»հեռուստաալիքի «օտկրիտայա ստուդիա»հաղորդմանը եւ երկուսով իրար հետ«դնում ՝ հարդուկում են»Հայաստանին-ի փառս Ադրբեջանի(«մի քիչ էլ» Իսրա յելի):Մեկը մյուսին «պաս»տալիս,մեկը մյուսին լրացնում,գալիս ընդհանուր հայտարա րի՝ Կեցցե Իսրայելի եւ  Ադրբեջանի անխախտ,անշահախնդիր,եղբայրական(դարավոր, Ալիեւ պապան էր ասում),բարեկամությունը,մահ Հայաստանին եւ Իրանին:Ի դեպ,մի քիչ շեղվեմ,խոսեմ Իրանից.Իսրայելի ԱԳՆ-ում մի պաշտնյա բարեկամ ունեյի՝ԱՊՀ երկրների գծով պատասխանատուն).խոսում էինք քաղաքական զանազան թեմաներից, «հասանք» Իրանին, եւ ասաց«Հայաստանը ընկերություն է անում Իրանի հետ»: Բացատրեցի մեր «մութ ու ցուրտ»տարիների իրավիճակն ու ասացի,- եթե Իրանը չլիներ...,եւ այն,ինչ բոլոր րս գիտենք,ու հետն էլ ավելացրի,-իսկ ու՞ր էր Իսրայելը,ինչու ՆԱ չեկավ շրջափակման մեջ գտնվող,նույն ճակատագրով տառապյալ ժողովրդին օգնության:Եւ ինքս էլ պատաս խանեցի՝«որովհետեւ Իսրայելը Հայաստանում շահ չուներ՝ հրեաները շատ քիչ են,իսկ այ Վրաստանում եւ Ադրբեջանում «որքան ուզես»»...Ի դեպ այն հարցին,թե ինչու են հրեանե րը Հայաստանում քիչ-պատասխանում եմ «հումորախառն-փիլիսոփայորեն»՝ «Հայաստա նի տարածքը շատ փոքր է,մի խելոք ժողովուրդ արդեն կա,մյուսի համար նեղվածք է»,  հետն էլ ավելացնում,որ Հայաստանի փոքրաթիվ հրեաներից յուրաքանչյուրը շրջապատ ված է խորին հարգանքով,զբաղեցնում են պատասխանատու պաշտոններ,եւ որ Հայաս տանը միշտ էլ պարծեցել է(դեռ խորհրդային տարիներից),որ իր երկրում չկար երկու կարեւոր բան՝ անտիսեմիտիզմ եւ սթափարան,որը նույնպես քիչ կարեւոր չէր խորհրդա յին պետության համար:

Սակայն արի տես,միջուկային ռումբի ստեղծմանը ձգտող Իրանը դարձել է Իսրայելի թիվ մեկ թշնամին,հետեւաբար եւ ,մեխանիկորեն,Իրանի բարեկամը,տվյալ դեպքում նրանցից մեկը՝ Հայաստանը:Իսկ երկրում բնակվող ադրբեջանցի հրեաները,որոնց իշխանության տակ են գտնվում Իսրայելի ռուսալեզու ԶԼՄ-ը առիթը բաց չեն թողնում տարբեր զրպար տություններով փնովելու Հայաստանին:Մասնավորապես,ժամանակին «այդ գործով» խիստ զբաղված էր«Ռուսսկի իզրայելտիանին»թերթի գլխ.խմբագիր, բաքվեցի  Պյոտր Լյուկիմսոնը,այնքան ժամանակ,մինչեւ հերթական հակահայկական հոդվածից հետո չորս էջից բաղկացած մի «շան ջարդ» չստացավ՝(կրկնօրինակներն էլ ուղարկել էի Իսրա յելի պաշտոնական մարմիններին,ներառյալ Քնեսեթ ,ԱԳՆ,նաեւ Հայաստանում եւ Իսրա յելում գործող դեսպաններին):Լռեց:Դեռ բոլորովին վերջերս «դրբիս տակ»ընկավ Իսրա յելի Քնեսեթի պատգամավոր(արդեն՝ նախկին)նույնպես բաքվեցի Իոսիֆ Շագալը՝ ադրբե ջանցի պրոֆեսոր Ռովշան Մուստաֆայեւի հակահայկական հիստերիայով լի գրքի Իսրայելում հրատարակվելու եւ շնորհանդես կազմակերպելուն նպաստելու  համար (նայիր համացանցում «Израиль центр мира?»):Խեղճը «խեղդվել էր»նավթի բուրմունքից...

Որպեսզի ավելի պատկերացում ունենաք ադրբեջանից Իսրայել տեղափոխված ռուսալե զու հրեաների հակահայ գործունեության մասին,ասեմ՝ 2004թվի մայիսին ,Ա.Խաչատուր յանի Տուն Թանգարանում, իմ ստեղծագործական երեկոյով սկսվեց Իսրայելի անկախութ յան 56 ամյակին նվիրված տոնակատարությունը:Դահլիճում էին ԱՄՆ-ի Ռուսատանի, Իսրայելի եւ այլ երկրներից հրավիրված դեսապաններ,ինչպես նաեւ հայաստանյան պետական այրեր:Համերգն անցավ գերազանց(ներողություն):Վերջում խոսեց Էդվարդ Միրզոյանը, նշելով եւ կարեւորելով հայ եւ հրեա ժողովուրդների միասնության, բարեկա մության նշանակությունը: Իսրայելի դեսպանի ,ինձ հղած պաշտոնական շնորհակալական նամակի մեջ ես անվանված էի«Իսրայելի մշակույթի դեսպանը Հայաստանում»... Երբ վերադարձա Իսրայել,համերգ տոնակատարության տեսահոլովակը՝ նկարներով հանդերձ ուղարկեցի «Իսրայել պլյուս» հեռուստաալիքին, ակնկալելով, որ եթե ոչ հանուն Հայաստանի,ապա հաստատ՝ Իսրայելի,անպայման կարձագանքվի: Ոչ մի խոսք:Կարելի էր մտածել,որ ամեն օր աշխարհի երկրներում հնչում է Իսրայելի պետական հիմնը,ինչը որ կատարվեց  տոնակատարության օրը՝ համերգից առաջ,«Մեր Հայրենիք»ի հետ... նախ կին ադրբեջանաբնակների սրտերը խանդից թունապատվել էր...

Հա՞...

Նուբար Ասլանյան Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ. Հայֆա,Իսրայել: 07.08.09: